خطا در بردار محاسباتی

نقاشی آزمایشی توسط خوان تورو

برای موضوع نمایشگاه "بین کیهان و هرج و مرج"

 

​

بیماری کنونی تمدن، قطع تداوم کامل دنیای بصری را پیشنهاد می کند.
جایی که هرگز از کوچکترین تا بزرگ ترین قسمت آن استراحتی وجود نداشت. و همچنین در تلویزیون که چیزی می گوید و سپس با یک زوم، زوم، زوم، تا یک مرحله کوچک به تصویر معرفی می شود. این واقعا یک عمل خارق العاده است، که ممکن است در زندگی روزمره ما انجام نشود، زیرا همیشه زمانی وجود دارد که نمی توانیم تصویر را ببینیم. اما آن میل به تصویر کلی دائماً در فرهنگ به روز می شود.ساختار شناختی شکل گیری جهان و زبانی که درست از طریق ساختن تصاویر نامیده می شود. این در ابتدا در دنیای غرب، در تاریخ تولید تصویر مکانیکی و دیجیتال یافت شد. جایی که در حال ایجاد زبانی از تصاویر، مانند فرم ها، نقاشی ها، محتواها و بسیاری دیگر از صورت های فلکی مفاهیم است. اما راه دیگری نیز وجود دارد که در خلق تصاویر جهان به کار رفته است، آن هم در دنیای هنر، یک فناوری بیشتر به عنوان استعاره ای برای ساخت ایده ها با تصاویر. اسمش را تکنولوژی تصویری بگذارید. یکی از این مفاهیم مفهوم "رزولوشن" است که می توان آن را به عنوان "تراکم اطلاعات در یک تصویر" تعریف کرد. این تصویر جهان وحدت و توتال را متزلزل می کند، که دیگر راه پر محتوا نیست، اما محتوا تراکم های متفاوتی ندارد. حالا بستگی به منظری دارد که از آن نگاه می کنید. همانطور که از دور می توان دید چقدر نزدیک است، اما از طرف دیگر از نظر کمی نیز چگالی اطلاعات چقدر است.1.

1.برناردو اورتیز. نمایشگاه هتل "ال سالتو". Tales On، 2014.

​

​

بنابراین روش های مختلفی برای درک تصاویر وجود دارد. از مفهوم "رزولوشن"، و می توانید از آن به عنوان یک استعاره استفاده کنید. وقتی تصویری را از نزدیک می بینید که توسط یک نزدیک بینی دیده می شود، می توانید پایه های جیتر را ببینید. سطوح مختلف ناصاف است یا اگر شیشه باشد یا بافت نقش های مختلف دارد، ذرات رنگی روی سطح به صورت یکنواخت و منظم وجود ندارد، در واقع حوادثی رخ می دهد.

 

هنر متعلق به پارامترهایی است که نمی توان آنها را از قبل مشاهده کرد. حتی اگر معادلات حل نشده نیز وجود داشته باشند، ساختن یک استدلال ریاضی برای ساختار ساختارناپذیر که منجر به غیرمنتظره می شود، غیرممکن است، جایی که نه علیت و نه تأثیر قابل درک نیست. در اینجا استعاره تمام نشده است. مفهوم "قطعیت" تصویر به عنوان "واجب استعاری" که نحوه کار اشیا را نشان می دهد، همان مکانیسمی که در آن به عنوان بخشی از یک تکنوکراسی وجود دارد. برناردو اورتیز می‌گوید: "باید تاکید کنم که تولید مجدد دستی تصویر امکان درک مکانیسم‌هایی را که در خطر هستند را می‌دهد. این یک رویکرد بدنی به نقطه برخورد تصویر با سطحی است که آن را قابل مشاهده می‌کند. خط فوتومکانیکی، صفحه نمایش پیکسل، شیارهای دیسک - برای نام بردن از چند".

 

«تعمل مدرنیستی در سطح ابعادی با عجله به عنوان یک شرکت کاملاً رسمی بایگانی شد. در عین حال، این واقعیت که جهان امروز به طور فزاینده ای دو بعدی می شود، به نظر یک واقعیت سرکوب شده است. فکر کردن به فراگیر بودن صفحه نمایش ها و سطوح صاف.

همه چیز صاف است. همه چیز ساده است. و به نظر می رسد همه چیز شفاف است. رابط‌های سیستم‌عامل کامپیوتر، صفحه‌نمایش‌های لمسی سعی در از بین بردن درشتی خاصی در نحوه دستکاری اشیا دارند.1. با فکر کردن به عواقب این "توهم"، به کیهان و طبیعت فکر کنید.

حتی طبیعت هم کامل نیست، در واقع این تصور که همه چیز در طبیعت دارای تقارن کامل است، ناهنجاری ناشی از تجربه نقص است، در اینجا اشتباه به معنای نابودی نیست، بلکه برعکس است. در واقع، همه چیز در کیهان بازسازی می‌شود، بدون این فرآیند، هرج و مرج یا جنبه‌های ثبات امکان‌پذیر نخواهد بود. همه چیز توسط آژانس تعیین کننده تعمیر هدایت می شود. امروزه حتی در سیاهچاله ها به عنوان نوعی مخزن اطلاعات در نظر گرفته می شود. این موضوع برای همیشه از بین نمی رود، اما اطلاعات آنها طوری نگهداری می شود که گویی یک هولاگرام رمزگذاری شده در دو بعدی است. و هنگامی که سیاهچاله "تبخیر" می شود2«اطلاعات در سمت دیگری از کیهان دوباره ظاهر می‌شوند، گویی انرژی از هیچ ایجاد شده است و در واقع به شکل‌گیری ستارگان و کهکشان‌های جدید کمک می‌کند.3.

 

اگر می‌خواهید بدانید «جهان به این شکل کار می‌کند.» همانطور که جورج سوروس، میلیاردر بشردوست در The New York Review of Books بیان می‌کند، «همکاری بین‌المللی هم در حوزه‌های سیاسی و هم در حوزه مالی رو به افول است». پانکاج میشرا در گاردین می نویسد که «جهانی که برای بازی منفعت شخصی سازماندهی شده است، بیشتر و بیشتر مستعد قبیله گرایی جنون آمیز به نظر می رسد». پاپ فرانسیس در حال حاضر بیش از هر سازمان بین المللی در تاریخ اخیر با تغییرات آب و هوایی مبارزه می کند. این نیز نشانه ای از وخامت نظم بین المللی است که باید اقدام کند اما دیگر نمی تواند. بازگشت عاملیت شبه قرون وسطایی پاپ (که برای یک هدف مترقی اعطا شده است) یک فئودالیسم خزنده را روشن می کند که ما بیش از پیش آشکارا به خودمان می پذیریم.

در نظر بگیرید که «نمونه‌ای در سرنگونی نظم چندجانبه، حمله سال 2003 آمریکا و بریتانیا به عراق بود. این کمپین با شواهد ساختگی مبنی بر عدم وجود سلاح های کشتار جمعی صدام حسین مشروعیت یافت.

 

این تهاجم که به سازمان ملل متحد ارائه شد، ایده «همکاری» را مورد سوء استفاده قرار داد و ویران کرد. رهبری آینده داعش در یک زندان آمریکا در عراق جعل شد، جایی که شورشیان جهادی و مقامات سابق حزب بعث عراق با هم بازداشت شدند. یکی از کمک‌های کاخ سفید به یک روزنامه‌نگار گفت: «ما اکنون یک امپراتوری هستیم و وقتی عمل می‌کنیم، واقعیت خود را می‌سازیم.

 

ما در یک دگرگونی ایدئولوژیک آینده ژئواجتماعی زندگی می کنیم که توسط یک دانش فنی مدیریت می شود که به آن "مدیریت سیاره ها" می گویند.4تکنیک‌های بازنمایی سیاست، کیهان را به یک کد اطلاعات دودویی کاهش می‌دهد. گویی یک ابر رایانه که می‌توان آن را هک کرد. سیستمی از جداول لگاریتمی که در آن همه اطلاعات تقریباً در همه جا وجود دارند. این به معنای عدالت یا برابری جهانی نیست. بسیاری از آنها اندام‌های کنترلی کوچک هیولای برادر بزرگ را تشکیل می‌دهند. این فقط در مورد فناوری نیست، بلکه نحوه اجرای آن است.

 

1. همانجا برناردو اورتیز.

2. کادر عطیا. حلقه http://supercommunity.e-flux.com/texts/the-loop/

3. از آنجایی که سیاهچاله ماده بیشتری را جذب می کند، اطلاعات اولیه خود را رد می کند. به عنوان مثال سعی کنید کاسه سگ را با شلنگ آتش نشانی پر کنید. مقدار زیادی آب بیرون خواهد ریخت. شتاب افق رویداد یک حلقه الکترومغناطیسی عظیم و قدرتمند ایجاد می‌کند که در دو طرف سیاه‌چاله، دو جت غول‌پیکر پرتو گاما همراه با فوران‌های الکترومغناطیسی و گاز رد شده را ایجاد می‌کند. عمل کیهانی خلقت در مقیاس فیزیکی فوق‌العاده، یک اصل اساسی خلقت را نشان می‌دهد: تعمیر. از مرگ یک ستاره عظیم که به یک ابرنواختر منفجر می شود، ستاره های جدیدی متولد می شوند.

4.همانجا کادر عطیا.

​